Z ogromną przyjemnością zapraszamy wszystkich Państwa do wzięcia udziału w najnowszym projekcie wydziałowym - Seminarium Naukowym pt. „Humanities and Social Sciences meet Management” (w skrócie: HSM), które powstało z inicjatywy Katedry Systemów Zarządzania i Rozwoju Organizacji (Wydziałowe seminarium HSM / Wydział Zarządzania)

Tym razem zapraszamy na drugie już seminarium z tego cyklu. 

• Temat Seminarium:

"Zacznę od jutra, dokończę później..." Zjawisko prokrastynacji w pracy. Przyczyny-mechanizmy-konsekwencje - dr hab. Beata Bajcar 

• Kiedy:

28 maja 2025, godzina 13.15, sala 448/B-4 oraz online: https://pwr-edu.zoom.us/j/63225252865, Identyfikator spotkania: 632 2525 2865

Prokrastynacja, czyli skłonność jednostki do odkładania zadań i obowiązków na później, jest zjawiskiem znanym wszystkim i stanowi przedmiot intensywnych badań w psychologii ze względu na negatywne konsekwencje podmiotowe i społeczne. Zjawisko to coraz częściej jest również dostrzegane jako poważny problem w środowiskach pracy, w których oczekuje się od pracowników efektywnego i terminowego wykonania zadań. Coraz większa automatyzacja, innowacyjność oraz digitalizacja życia i pracy sprawiają, że prokrastynacja w pracy przybiera formy offline lub online, co nadaje zjawisku nowego znaczenia i zwiększa wyzwania dla badaczy i praktyków zarządzania. Stąd dynamicznie rozwija się nurt badań nad eksploracją zachowań prokrastynacyjnych w warunkach pracy.

Choć ogólna tendencja do prokrastynacji jest dobrze udokumentowana w psychologii, wiedza na temat zachowań prokrastynacyjnych w pracy wydaje się być fragmentaryczna i bardzo rozproszona. W oparciu o przegląd dotychczasowych badań i koncepcji teoretycznych zostanie nakreślony obraz zjawiska prokrastynacji z perspektywy psychologicznej i perspektywy kontekstu pracy, ukazujący źródła i konsekwencje prokrastynacji pracowników oraz mechanizmy leżące u jej podstaw.

Na tle aktualnego dorobku wiedzy zaproponowano konceptualny model prokrastynacji w pracy oparty na koncepcji wymagań i zasobów pracy Bakkera i Demerouti (2014), wykorzystywanego do opisu i wyjaśniania efektów pracy. Zaprojektowane badania wpisują się paradygmat badań nad zachowaniami organizacyjnymi z perspektywy różnic indywidualnych i uwarunkowań kontekstualnych. Empiryczna weryfikacja założeń modelu konceptualnego wykazała specyficzne efekty wybranych podmiotowych i sytuacyjnych uwarunkowań prokrastynacji pracowników w polskim kontekście organizacyjnym oraz potencjalne mechanizmy wyjaśniające.

Wyniki badań w tym zakresie rozszerzają wiedzę teoretyczną na temat zjawiska prokrastynacji i jego źródeł podmiotowych i organizacyjnych. Z perspektywy praktyki zarzadzania, wiedza ta może być przydatna w identyfikacji czynników ryzyka i czynników ochronnych wobec zachowań prokrastynacyjnych pracowników, a także w opracowywaniu indywidualnych i organizacyjnych strategii interwencyjnych. Może to również pomóc firmom w maksymalizowaniu wydajności pracy i zarządzaniu zasobami ludzkimi.